Jeugdbescherming is georganiseerde misdaad

Meeste burgers met jeugdhulpervaring kunnen de journalistiek vertellen dat de jeugdzorgmedewerkers bloedzuigers zijn die structureel en bij herhaling op oneigenlijke gronden gezinsopstellingen stalken tot zij betrokken minderjarigen gedwongen hebben laten verdwijnen. In de publicatie van Arnold Mandemaker staat ter misleiding dat medewerkers van de Jeugdbescherming werken bij de instelling die in de frontlinie zit als bijvoorbeeld na een rechtelijke uitspraak kinderen uit huis worden geplaatst. Iedere keer wordt beroep gedaan op rechterlijke uitspraken om de misdrijven te legaliseren.

De kunst van de instellingen van de Jeugdbescherming is dat zij hun medewerkers rechterlijke autoriteiten laten bedriegen om te bewerkstelligen dat de rechterlijke macht in het voordeel beslist van de instelling. Daarbij wordt doelbewust misbruik gemaakt van strafrechtelijke middelen in het civielrechtelijke kader. En van het feit dat kinderrechters geen onderzoeksrechters zijn. En het feit dat medewerkers van de instelling ook niet aan waarheidsvinding doen, terwijl dit in het belang van het kind ligt besloten.

Journalist Chris Klomp wijzen op de misdrijven in de Jeugdbescherming en hem de objectieve bronnen met bewijs voorhouden levert hoon en spot van deze man die op Twitter doet alsof hij overal verstand van heeft. De rechtszaken in de kinderbescherming vinden plaats met gesloten deuren. Niemand behalve raadslieden van ouders mogen daarbij aanwezig zijn. Een enkele keer misschien een ander familielid. Nooit zijn er andere getuigen van de gang van zaken ter zitting dan de ouders en hun raadsman of raadsvrouw. Journalisten zijn er nooit te zien. Journalisten volgen geen jeugdzaken in het civiele kader.

De enige deskundigen die rapportages mogen indienen zijn door de Jeugdbescherming aangewezen. Contra-expertise door onafhankelijke deskundigen is niet mogelijk. Bewijzen van ouders dat de Jeugdbescherming macht misbruikt en bevoegdheden schendt worden genegeerd. Bovendien wordt sowieso het bewijsrecht niet gehandhaafd. En worden uitspraken van rechters ten uitvoer gelegd zonder dat daar een deurwaarder aan te pas komt, wat niet kan volgens artikel 430, derde lid Wetboek van Rechtsvordering. Dat is snel een aantal executies per kind. De Jeugdbescherming executeert uit eigen naam. Er worden zelfs beslissingen genomen zonder ouders te horen. Door kinderrechters die in hun nevenfunctie werken als beslisser bij een instelling van de kinderbescherming.

Het verhaal van meisje A. is dat zij bewust is verwekt door liefhebbende ouders en dat toen ze werd geboren alles goed was met haar en haar ouders. En dat artsen bij herhaling schriftelijk hebben verklaard dat er geen zorgen zijn omtrent ouders en kind. En dat het kind zich bevond in een kindvriendelijke kinderrijke omgeving. Omdat vader klaagde over amateurs van het kinderziekenhuis is het kind korte tijd na de geboorte in het holst van de nacht gedwongen uit huis geplaatst. Haar dossier bewijst dat ze eerst na de UHP is mishandelt en misbruikt. Niemand weet waar ze is. Navraag bij instanties levert geen informatie omdat de instelling van de Jeugdbescherming de privacy van zijn jonge en kwetsbare slachtoffers strikt beschermt.

Update: 'Jeugdbeschermers krijgen koekje van eigen deeg'